Svartur „Santoku“ Damascus hnífur – 165 mm – FD1597

Um Santoku hnífa:
Orðið Santoku er samsett orð í japönsku og þýðir „hinar þrjár dyggðir.“ Er þar vísað til þess að Santoku hnífarnir eru gjarnan notaðir í grænmeti, fisk og kjöt. Hnífurinn er þannig svar japanskra hnífameistara við evrópska kokkahnífnum. Egg blaðsins er heldur beint, en bakkinn bogadregnari eftir því sem blaðið fjarlægist handfanginu. Bakkinn mætir svo blaðinu í um 60° horni, sem er talsvert gleiðara horn en á Gyuto hnífum eða evrópsku kokkahnífunum.
Santoku hnífana má nota í hvaða verkefni sem er í eldhúsinu. Samkvæmt hefð eru Santoku hnífar yfirleitt aldrei lengri en 200 mm, en kjörlengd er um 160-170 mm.

Blað og handfang:
Blaðið er 165mm langt úr 37 laga Damascus VG-10 stáli sem er vel ryðvarið og fullkomið fyrir bæði áhugafólk og lengra komna. Lögin eru á víxl kolefnisrík og snauð. Kolefnisrík miðjulögin halda brýningu betur, og kolefnissnauðari ytri lögin veita góða vörn gegn tæringu og hnjaski.
Blaðið er svo oxað sem gefur því einkennandi svarta litinn. Oxunin er ekki bara falleg, heldur eykur það ryðvörn blaðsins án þess að það komi niður á biteiginleikum þess.
Handfangið er úr brenndum kastaníaviði og kraginn úr plastefni.

Viðhald:
Gæða hnífa á aldrei að setja í uppþvottavél. Heitt vatn á að duga og sápa ef þörf er á. Best að nota mjúkan svamp. Gott er að brýna hnífinn reglulega, þó aldrei minna en einu sinni á ári. Hægt er að nota hefðbundinn borðbrýni, t.d. keramík brýninn frá Tojiro (F-641). Best er þó að brýna á blautum brýningasteini, eða láta fagfólk um brýninguna.
Best er að geyma hnífinn þar sem blaðið er verndað. T.d. á hnífasegli á vegg. Þegar gengið er frá blautum hníf er lang best að strjúka yfir hann með þurrum klút eða pappír til að ná mestri bleytu af honum. Ef blautur hnífur fer upp á vegghengdan hnífasegul er gott að tryggja að vatn leki ekki ofan í viðar handfangið. Það eykur endingu blaðsins og handfangsins.